Hilvarenbeek bezit het mooiste museum van de wereld. Het heet ‘De Dorpsdokter’ en het stelt alle mogelijke voorwerpen tentoon die te maken hebben met artsen van toen: scalpels, boren en zagen, drankjes, tabletten, poeders en pillen. Onze blikvanger staat bij de ingang. Bezoekers willen nogal eens terugdeinzen als ze hem zien, maar dat is onnodig. Piet Stams is dood, al jarenlang.
Toen er nog vlees en pezen aan zijn botten zaten, was Piet werkzaam als marskramer in Tilburg. Rond 1900 moest hij met gezondheidsklachten naar zijn huisarts, dokter Bloemen. Nog voordat hij de klachten had aangehoord, vroeg de arts of Piet geld bij zich had. Het antwoord luidde: ‘Nou, nee…’ De arts wees naar de deur en gaf Stams te kennen dat hij kon vertrekken. Piet treuzelde, mopperde, zeurde en besloot tenslotte toch maar te gaan. Bij de deur draaide hij zich echter om, met een grijns op zijn gezicht van oor tot oor, en zei: ‘Dokter, luister. Als u mij helpt, krijgt u in ruil mijn lijf als ik doodga.’ De arts had dit niet eerder meegemaakt. Twee keer vroeg hij aan Piet of hij het meende en twee keer was het antwoord luid en duidelijk ‘Ja.’ Met een stevige handdruk bezegelden de twee mannen de bizarre overeenkomst.
In 1914 stierf Piet Stams en werd eigendom van de arts. Die zette het lichaam op skelet en plaatste hem in zijn spreekkamer, waar hij tot 1945 bleef staan. Na zijn pensioen gaf de arts het skelet aan zijn zoon. Eigenlijk wist deze zoon niet goed wat hij met het ding moest en hij besloot hem op zolder te zetten. Dat zou het definitieve einde zijn geweest van Piet Stams, maar nee, het verhaal gaat verder, want op kerstavond zat de familie Bloemen na het diner uit te buiken. Op dat moment bedacht de zoon van de dokter dat Piet heel alleen op zolder stond. Hij haalde het skelet op, sleepte het naar buiten en zette het in de bosjes aan de kant van de weg, omhangen met kerstlampjes.
Museum de Dorpsdokter heeft Piet Stams jaren geleden in bruikleen gekregen. Wij zijn trots op hem, bezoekers zijn dol hem. Sommigen, heus niet alleen kinderen, schrikken als ze hem zien. Anderen willen graag op de foto en zouden hem wellicht willen knuffelen, maar dat mag niet. Een heel bijzondere bezoeker was onlangs het gothic-meisje, zwart gekleed met zwart geschminkte ogen en zwarte nagellak. Korter dan deze Koningin van de Nacht heeft niemand ooit ons museum bezocht. Ze kwam, zag, was weer weg. Alleen Piet wilde ze zien. Ze liep recht op het skelet af, bleef daar bewegingloos staan en childe… kort, weldadig.
Zomaar een gedachte: zou het een idee zijn om voor gothics en andere vreemdelingen een speciaal ‘Piet Stams-arrangement’ samen te stellen? De rondleiding zou dan om 1.00 uur ’s nachts kunnen beginnen met onze verlichting op halve sterkte. Om het nog enger te maken, hangen we ledlampjes over de schouders van Piet.
Eerlijk, Gothic Nights in Hilvarenbeek, ze zullen er niet komen. Onze medewerkers liggen om 1.00 uur vast in bed en u kijkt misschien nog een uurtje tv. Maar… overdag zijn we wél open. Gaag nodigen we u uit voor een bezoek aan het mooiste museum van de hele wereld. Daar mag u chillen bij het skelet van Piet Stams. Veilig bij daglicht.
André van Voorst
